ከመጽሐፉ አንድ ሁለት አንቀጾች ላቃምሳችሁና ዞር ልበል፤

ጸሐፊው በቀይኮከብ ዘመቻ ወቅት ከፕሮፌሰር መስፍን ወልደማርያም ጋር የተገናኘ ትዝታቸውን ሲያወጉን፤

“ከቀናት በኋላ በምጽዋ ፌስቲቫል ለመሳተፍ ጉዞ ተደረገ። በመንገድ ላይ የአሉላ አባነጋ ሀውልት የሚቆምበት ቦታ ተመረቀ። ከምረቃው በፊት እዚህ ቦታ ላይ ሆነን የሊቀመንበሩን መምጣት ስንጠባበቅ ነበር። በፕሮፌሰር መስፍን ወልደማርያም እና በአንድ ፖሊቲ ቢሮ ሲቪል አባል መካከል ጠንከር ያለ ክርክር ብጤ ተጀመረ።በአካባቢው ስለነበሩ የጣልያን መቃብሮች ምክንያት ሁለቱ መወዛገብ ጀመሩ።ዋናው ጉዳይ ሀውልቶቹ ይከሉ（ይወገዱ） የሚል አሳብ በፖሊት ቢሮ አባሉ ሲቀርብ ፕሮፌሰር መስፍን ለምን ሀውልቶች ይነሣሉ የሚል አቋም ይዞ ተነሣ።

እኛ አሸናፊዎች የአሸናፊነታችን አሻራ በቦታው ማስቀመጥ ቢሳነን ለምን ያሸነፍናቸው ጠላቶችን አስቀመጡ ብለን （ለእኛ አሸናፊነት መሰከሩ ብለን） መደንፋት ከፍ ያለ የግንዛቤ ጉድለት ነው ብሎ ጋሽ መስፍን ተከራከረ… ይህ ውዝግብ ሲካሄድ ብዙ የደርግ አባላት ከብበው ያዳምጡ ነበር።ይህን ውዝግብ በሚያስደነግጥ መልኩ ጋሽ መስፍን ደመደመው፤“ አንተና አንተን የመሰሉ ሰዎች እኮ ናቸው እነኝህን ሰዎች ወደ ገደል እየመሯቸው ያሉ”ብሎ ኃይለቃል ተናገረ።”

ጸሐፊው ስለራስ ደጀን በጻፉት ላሳርግ።

”ከካናዳ በተመለስኩበት አካባቢ የኢትዮጵያ አየር መንገድ ያደረገውን አገራዊ ስህተት ለማረም ሞክሬ ነበር። አንድ የአየር መንገዱ ማስታወቂያ ላይ “ራስ ዳሸን”የሚል ጽሁፍ አይቸ ይህንን ስህተት ለማረም አንድ ደብዳቤ ለኢትዮጵያ አየር መንገድ ጽፌ ነበር። ፍሬ ነገሩ ስሜን አካባቢ ጎንደር ብሎም ኢትዮጵያ ውስጥ“ራስ ደጀን ” አባ ያሬድ“ ቧሂት” እና ሌሎች የተራራ ሰንሰለቶች እንጂ ራስ ዳሸን የሚባል የሚባል የለም የሚል ነበር….
…ሁለት የፈረንሳይ ኦፊሰሮች “ፌሬ እና ጋሊኒየ”（Ferret and Galinier)በ1830 ዓም መጀመርያ አካባቢ ተራራውን ከጎበኙ በኋላ ይህንን ለአውሮፓ ሲያስተዋውቁ “ደጀን ”ማለት ተስኗቸው“ዳሸን” ስላሉ እኛ የእነሡን ስተት እንደማረም ያን ስተት አንግበን እየተንገታገትን በሌለ ስም እየተጠቀምን ነው ያለን“
（ገጽ266）