የዛን ቀን …….. እንኳን ዶክመንተሪ ፊልሙን አይተን ስንጨርስ በሙቀቱ ወዝቶ ቅባት የተቀባ የመሰለውን ጠይም ፈርጣማ ደረቱን እጄ ሲንቀለቀል ሄዶ የነካው ቀን……… እጄን ደረቱ ላይ በእጁ ደግፎ እንዳላንቀሳቅሰው ይዞት
«እርግጠኛ ነሽ?»
«ቨርጅን አይደለሁምኮ።»
«አውቃለሁ!! በኋላ የፀፀትሽ ምክንያት መሆን አልፈልግም።» እያለኝ ትንፋሹ ከንፈሬጋ ደርሷል። አሁን ማን ይሙት ሀሳቤን መቀየር እንኳን ብፈልግ የቱን ሀሳቤን እንደምቀይር አስተካክዬ ማስታወስ እችል ነበር? እየሳመኝ እያቋረጠ ያወራል። አንዳንዱን ቃል እየሳመኝም እያወራም ነው ልበል? ወይም መስሎኝ ነው።
«ለምን እፀፀታለሁ?» አልኩኝ ከንፈሬን ነፃ ባደረገልኝ ቅፅበት። ደረቱ ላይ ይዞት የነበረውን እጄን አንስቶ እንደዋልዝ ዳንስ አሽከርክክሮ በጀርባዬ እያዞረኝ
«የሴት ልጅ ክብሯ እግሯ መሃል ነው ብለው ነግረዋችኋል።r (ቅድም የቆጠራቸውን ሶስት ቁልፎች እየፈታ አንገቴ ስር ነው የሚያወራው) አብዛኛዋ ሴት እግሯን ከፍታ ስትዘጋ ከክብሯ የሆነኛውን ያህል እንደገመሰች ነው የሚሰማት። (በቃላቱ በየመሃል አንገቴን ይስመኛል።) ፈልጋ እንኳን አድርጋው ዝቅ ያለች ስሜት ይሰማታል። ራሷን ትጠላለች።» ዚፑን ከፍቶ ቀሚሴን ወደታች እያወለቀው። ከትንፋሼ እና ከምውጠው ምራቅ ጋር እየታገልኩ
«ወሬህን ማቆም አትችልም?»
«አፋችን ስራ ካልያዘ (እንደቅድሙ ደግሞ ወደፊቱ አዙሮኝ ክንፈሬን እየሳመኝ) ብናወራበትሳ! (ሳቅ ባለበት ለዛው ነው የሚያወራው።)»
«ቢያንስ ወሬው (ከንፈሩ አቋረጠኝ) ከሰዓቱጋ የሚሄድ (እጁ አጓጉል ቦታ ደርሶ አቋረጠኝ) »
«እኔ የኔ ፍቅር፣ ወድጄሽ ፣ ሞቼልሽ …… አይነት ቃላቶች አልችልም። » እጁም ከንፈሩም ሰውነቴ ላይ መርመስመሳቸውን አላቆሙም።
«እና ዝም ማለት አይቻልም?»
«እንዴ? ምን በወጣን? ቅጣት ነው የምንወጣው? አልተጣላን ለምን ዝም እንባባላለን?(መሬቱ ላይ እየተዋደቅን) መኝታ ቤት ይሁንልሽ?»
«አልፈልግም! ወሬህ ግን እየረበሸኝ ነው።»
«ያለመድሽው ነገር መሆኑን እርሺውና (ለከንፈሩ ስራ ሰጥቶት መለስ ይልና) ራንደም ወሬ አውሪኝ። ምግብ እያበሰልሽ ስለውሎሽ ማውራት እንደምትችዪው ፣ ፊልም እያየሽ ስለተዋናዩ ጫማ አስተያየት እንደምትሰጪው ፣ መፅሃፍ እያነበብሽ ፋታ ወስደሽ ሻይ ፉት እንደምትዪው ……..»
«እና ስለሶቅራጠስም ቢሆን እያወራን እናልብ?»
ከተጋባን ከዓመታት በኋላ አንዲት የተረገመች ቀን ላይ አፌ የማይገባውን ለፍልፎ እሱን ሌላ ጭራቅ ሰው እስካደረገው ቀን ድረስ ሁሌም እንዲህ ነበር። የጦፈ ልፋታችን መሃል ስላነበብነው መፅሃፍ እንጨቃጨቃለን ወይም ቀን ላይ ስራ ቦታ ስለገጠመው ደንበኛው ያወራኛል ወይም ትምህርት ቤት ስለገጠመችኝ ደም አፍዪ የተማሪ ወላጅ ወይም ደግሞ አዲስ ወጥቶ ስላየነው ዶክመንተሪ ፊልም ……. ብቻ ከልፋታችን ጋር የማይገናኝ ወሬ እያወራን እናልብ ነበር። አፌ ከአዕምሮዬ ጋር ሳይማከር እስከዘባረቀበት እስከዛች ቀን ድረስ……
የወደፊቱ የትዳር ህይወቴን ሲኦልነት የሚገልፁ <ማሳያ ትኩሳቶች> እያወቅኩ እና ፍንጣሪውን እየተለማመድኩ ሰንብቼ ነው ያገባሁት። ሶስት ዋና ዋና ምክንያቶች እና ሌሎች ፍርፋሪ አባሪ ምክንያቶች ነበሩኝ። አንዱ ከሌላኛው ጋር በቀጥታም በጓሮም ይጋመዳል። ብያችሁ አልነበር። አንደኛውን ነገርኳችኋ?
ሁለተኛው እሱ ወደህይወቴ ሳይመጣም በፊት ይናድብኛል የምለው ጠንካራ የተገነባ የኑሮ ዘይቤ አልነበረኝም። ለቤተሰቦቼ አምስተኛ ልጅ ነኝ። እንዳለመታደል ሆኖ ከእኔ በላይ የተወለዱት ታላላቆቼ በትምህርታቸው ጎበዝ ፣ በዓመላቸው በትምህርት ቤትም በጎረቤትም በቤትም የተመሰገኑ ሲሆኑ እግዚአብሄር እኔጋ ሲደርስ ዓመሉን ዘለለኝ።

አሁንም እንዳለመታደል ሆኖ እውቀት በሂሳብ እና እንግሊዝ ውጤት የሚገለፅ ሆነና በእሱም አልታደልኩም። እንደው ለምኑም ሳትሆን ከምትቀር ብሎ ነው መሰለኝ ለዓይን ማራኪ አድርጎ ሰራኝ። ከታላላቆቼ የተለየሁ በመሆኔ እንደጥፋት፣ እንደእርግማን ታየብኝ። በልዩነቴ ምክንያት ስቀጣ አደግኩ። ቀኔን ሲያከብድብኝ ታናናቼም ቤተሰቦቼ እንደሚሉት የእኔን አርአያ ተከትለው ትምህርቱን እርግፍ አድርገው ትተው ቦዘኔዎች ሆኑ። ለእነርሱም ጥፋት እኔ ተቀጣሁ።

የአብዛኛዎቻችን ወላጆች ልጅ አዋቂ እንዲሆን ከበላ ፣ትምህርት ቤት ከተላከ፣ የሚያድርበት ማደሪያ ካለው፣ ካልታረዘ በቃ የተቀረው አድጎ አዋቂ፣ ሀላፊነት ተቀባይ ለመሆን የልጁ የራሱ ሀላፊነት እንደሆነ ያስባሉ።
አባትሽ ትምህርት ቤት ሲጠራ «አንቺ መቼም ሰው አትሆኚም! ሁሌም እንዳዋረድሽኝ» የሚልሽ ተደጋጋሚ ወቀሳ ሰው እንዳትሆኚ ወደታች እንደሚጎትትሽ አያስተውልም።

አጎትሽ ድንገት ከአምስት ዓመት አንዴ መጥቶ «ውይ እቴቴ በዝህችኛዋስ አላደለሽም! ትልልቆቹን ይባርክልሽ እንጂ እቺ መቼም ሰው አትሆንም!» ብሎ ለእናትሽ ባዘነ ሙድ ሲነግራት አንቺ ይዘሽው የምታድጊው ከንቱነት እያቀበለሽ እንደሆነ አይገነዘቡልሽም።
አፏ የማያርፍ አክስትሽ «እቴትዬ ይህቺኛዋስ ደህና አማች ታመጣልሽ እንደው እንጂ ትምህርቱስ አልሆናትም!» ስትልሽ እናትሽ አብራ ትስቃለች እንጂ በማንም ፊት የማትረቢ እንደሆንሽ እያመንሽ ራስሽን እንደምትቀጪ አትገነዘብም!
ወላጆች ልጆቻቸውን በዱላ ሲቀጡ የሚታያቸው ዱላው ደም አለማፍሰሱ ነው። ወይም አጥንት አለመስበሩ፣ እዛ ደረጃ ካልደረሰ ልጁ እየተቀጣ እንጂ እየተጎዳ አይደለም። ትምህርት እየሰጡት ነው።

ዱላው ሰውነቱ ላይ ሊያርፍ በተዘረጋ ቁጥር ከሰውነቱ መሸማቀቅ ጋር በዘመኑ ሁሉ አብሮት የሚጓዝ በራስ ያለመተማመን እያሳጨዱት እንደሆነ አያውቁም። ሰውነቱ ላይ ባረፈው ዱላ ልክ ፈሪ እና ሸምቃቃ ልጅ እያፈሩ እንደሆነ አያውቁም! ሲቀጠቅጡት ያሳደጉትን ልጅ አድጎ በሰዎች ፊት መብቱን አንገቱን ሳይደፋ የሚጠይቅ ኩሩ ባለመሆኑ ይወቅሱታል። ከነዛ የዱላ ሰንበሮች ጋር በራስ መተማመኑ መክሰሙን አያስተውሉም። የዱላው ቁስል አይደለም ከልጁ ጋር አብሮ የሚኖረው ስሜቱ ነው። ፍርሃቱ፣ አንገት መድፋቱ፣ እንዳያስረዳ እንኳን <ዝም ጭጭ!> ተብሎ የዋጠው የመጠየቅ እና የመናገር መብቱ፣ ሰቀቀኑ ………… ያ ነው አብሮት የሚያድገው።

ሁል ጊዜ ለራሴ ሳይሆን ለእነርሱ ስል ጥሩ ልጅ ለመሆን እሞክራለሁኮ፣ ለአባቴ ጎበዝ ተማሪ ሆኜ ውርደቱ እንዳልሆን ፣ ለእማዬ ጨዋ ልጅ ሆኜ ሰው እንድሆንላት ፣ ለዘመዶቻችን ከታላላቆቼ እኩል ሆኜ ላኮራቸው። ለራሴ ስል ሳይሆን ለእነርሱ ስል እሞክራለሁ። ያለመታደል ሆኖ ውጤት እንጂ ትግል አይቆጠርማ? እፎርሻለሁ። አስረኛ ክፍል ደርሼ በእነሱ መለኪያ ሰው ያለመሆኔን ተቀብዬ ሙከራዬን ትቼ በራሴ ዓለም መኖር እስከጀመርኩበት ጊዜ ድረስ ሞክሬያለሁ።

መኖሬን ቀጥዬ የረባ ውጤት ሳላመጣ የሆነ መዋዕለ ህፃናት አስተማሪ ሆኜ እየሰራሁ። ሁሌም ልደበቀው የማልችለው ሀሳብ ጭንቅላቴ ጓዳ አለ። የሆነ ቀን ቤተሰቦቼን ማኩራት፣ በሙሉ አፋቸው « የእኔ ልጅ እኮ!» ሲሉኝ መስማት። እንግዲህ ሌላኛው ምክንያቴ ይሄ ነው። እናቴ «የልጄ ሰርግ ነው!» ብላ ለዘመዶቿ በኩራት መጥሪያ እንድትልክላቸው ፣ አባቴ «በመጨረሻም ልብ ገዛች! ልጄኮ ምን የመሰለ ባል አገባች መሰላችሁ!» እያለ ለወዳጆቹ እንዲያወራ ፣ ታላላቆቼ በትምህርታቸው ቁልል ያላደረጉላቸውን አድርጌ «ድሮምኮ ልጄ!» መባል።
ሶስተኛው ምክንያቴ እሱ ራሱ ነው። በ34 ዓመት ካገኘሽው ጋር ተጠቃለዪ የምትባዪበት እድሜሽ ነው። ያገኘሁት ሰው ቢያንስ ከዚህ በፊት እንደማውቃቸው ወንዶች ጅል አይደለም። ከአዎ እና አይደለም ውጪ የተለመደ እኝኝ የሚያወራ ወንድ ጅል ነው የሚመስለኝ። አዲስ እንደዛ አይደለም። የሚወደድ እና የሚጠላ ባህሪ ቢኖረውም አንድ ነገር ልዩ ያደርገዋል። አይሰለችም። ሁሉም ቀን ከእርሱ ጋር አድቬንቸር ነው።
«ከተጋባን ሰርግ እፈልጋለሁ! ትልቅ ሰርግ!» አልኩት የሲኒማ ክፍሉ ወለል ላይ እርቃናችንን እንደተጋደምን
«done!»
«በቁስ የምትደሰቺ ሴት ከሆንሽ አንቀባርሬ አኖርሻለሁ። አላልከኝም?»
«አዎ»
«ለራሴ ምንም እንድታደርግልኝ አልፈልግም! የሆነ ቀን ላይ ለእናት እና አባቴ ቤት እንድትገዛልኝ ብቻ ነው የምፈልገው። ከፈለግክ ከ8 ዓመት በኋላ የምታካፍለኝን ውርስ ሰርዘው።»
«እሺ!» አለ በምን አገባኝ ትከሻውን ሰብቆ
«በቃ እንጋባ! ሚዜዎችህን አዘጋጅ ለዘመዶችህ ለጓደኞችህ ንገራቸው።»
«እኔ ዘመድም ጓደኛም የለኝም። ሚዜ ብለሽ አታስጨንቂኝ። ሰርጉን የሚታደም የኔ ወገን የለም። » እያለኝ እየሰራሁት ያለሁት እብደት እንደሆነ ጠርጥሪያለሁ።
«የምርህን ነው? እንዴት አንድ ዘመድ አይኖርህም? ጓደኛስ? ቢያንስ የስራ ባልደረቦች አሉህ አይደል?»
«ዘመድ ጓደኛ የለኝም! የስራ ባልደረቦች አሉኝ ግን የግል ህይወታችንን አንነጋገርም! እና ማንንም ሰው ለግሌ ጉዳይ እንዲህ አድርጉልኝ ብዬ አልጠይቅም!»

ሰይጣን ወይ እግዜር የጀመሩት… እኔ የቀጠልኩት (ክፍል ሰባት)